แต่ภาพยนตร์เรื่องใหม่ของเขาที่แข่งขันกันนั้นน่าสะพรึงกลัวอย่างงุนงง: ยุ่งเหยิง ธรรมดา และ metatextual - เสียเวลาโดยสิ้นเชิง เคร่งขรึมและนิ่งเฉยในคราวเดียว ทุกสิ่งทุกอย่างเกี่ยวกับเรื่องนี้เป็นงานหนักและน่าเบื่อ: ไม่ตลกขบขัน, น่าเบื่อ, ต่อต้านดราม่า

 

เป็นภาพยนตร์ภายในภาพยนตร์ได้อย่างมีประสิทธิภาพทั้งที่น่าเบื่อเหมือนกัน มอเร็ตติรับบทเป็นจิโอวานนี ผู้กำกับภาพยนตร์ผู้มีจิตใจสูงที่มีชีวิตสมรสที่ล้มเหลวซึ่งกำลังดิ้นรนเพื่อถ่ายทำโปรเจ็กต์ความรักของเขาเกี่ยวกับพรรคคอมมิวนิสต์อิตาลีที่ยืนหยัดต่อสู้กับโซเวียตในการรุกรานฮังการีในปี 2499 แม้ว่าการ์ดชื่อเรื่องสุดท้ายที่เย้ยหยันและหักล้างจะบ่งบอกว่า วันพรุ่งนี้ที่สดใสไม่สามารถแม้แต่จะตัดสินใจว่าทั้งหมดนั้นควรค่าแก่การเฉลิมฉลองหรือไม่

 

ภรรยาของ Giovanni และผู้ร่วมอำนวยการสร้างที่รู้จักกันมานานอย่าง Paola (Margherita Buy) กำลังจ่ายค่าบ้านด้วยความเร่งรีบในการผลิตหนังอันธพาลสำหรับผู้สร้างภาพยนตร์ที่กำลังมาแรง และสิ่งนี้ทำให้ Giovanni เจ็บปวดอย่างมากจนเขาบุกรุกสถานที่จริง เมื่อการประหารชีวิตของฝูงชนที่น่าสยดสยองของภาพยนตร์เรื่องนี้กำลังจะถ่ายทำและหยุดทุกอย่างเพื่อสั่งสอนพวกเขาว่ามันโหดร้ายเพียงใด และทำไมสิ่งที่พวกเขาทำถึงไม่ดีเท่าฉากฆาตกรรมใน A Short Film About Killing ของ Kieslowski เขาควรจะเป็นคนงี่เง่าเอาแต่ใจตัวเองที่สมควรถูกไล่ออกจากกองถ่ายหรือไม่? ไม่สิ: นี่น่าจะเป็นฮีโร่การ์ตูนที่มีมาตรฐานสูงเกินสมัยและความกังวลในชีวิตวัยกลางคนที่วุ่นวายควรจะน่ารัก ในขณะเดียวกัน Paola กำลังไปพบนักบำบัดและสารภาพว่าเธอกำลังคิดที่จะทิ้งเขา

 

มาติเยอ อมาลริกคุยโทรศัพท์ด้วยการแสดงที่ยิ้มแย้มและเรียกเหงื่อในบทปิแอร์ โปรดิวเซอร์จอมหลบของจิโอวานนี ซึ่งคอยชักใยอยู่เบื้องหลังเพื่อระดมเงิน มีธุรกิจคณะละครสัตว์ย่อยๆ ของเฟลลินีมากมาย และจิโอวานนีบ่นอย่างฉุนเฉียวและซ้ำซ้อนมากขึ้นเกี่ยวกับสถานะของธุรกิจภาพยนตร์ในปัจจุบัน โดยมีฉากที่กำหนดเป้าหมายได้ง่ายซึ่งจิโอวานนีถูกบังคับให้เข้าร่วมการประชุมกับ Netflix ที่ถูกบล็อกว่าเหมาะกับใคร บ่นว่าภาพยนตร์ของเขามีช่วงเวลา WTF ไม่เพียงพอ ที่จริงแล้วนี่เป็นช่วงเวลา WTF ที่ยาวนานด้วยเหตุผลที่ไม่ถูกต้อง

 

นอกจากนี้ยังมีฉากดั้งเดิมในปัจจุบันที่ผู้ชื่นชอบภาพยนตร์สูงอายุพยายามแสดงภาพยนตร์คลาสสิกให้กับเด็กวัยรุ่นของเขาที่ไม่สนใจ แม้ว่ามันจะค่อนข้างงุนงงเล็กน้อยที่จิโอวานนี่พูดถึงแนวคิดอื่นของเขาเพื่อสร้างภาพยนตร์ของจอห์น ชีเวอร์ เรื่องสั้น The Swimmer โดยไม่กล่าวถึงเวอร์ชันคลาสสิกของ Eleanor และ Frank Perry ที่นำแสดงโดย Burt Lancaster

 

Moretti พยายามที่จะสนับสนุนอารมณ์ความรู้สึกที่ยังไม่เกิดขึ้นโดยนำเสนอเพลงคลาสสิกของอิตาลี และทุกอย่างรวมถึงอ่างล้างจานในครัว ทำให้เราได้เห็นการเดินแบบแปลกๆ จากสถาปนิก Renzo Piano ในสไตล์ Woody Allen/Marshall McLuhan และ ขบวนพาเหรดสุดท้ายของนักแสดงรับเชิญระดับตำนานของภาพยนตร์ ซึ่งทำให้ภาพยนตร์เรื่องนี้ดูเป็นการแสดงความยินดีด้วยตนเองอย่างไร้เหตุผล ฉันแน่ใจว่าอนาคตจะสดใสด้วยภาพยนตร์ Moretti เรื่องอื่นที่ดีกว่า - เรื่องนี้ควรถูกลืม